Bence bir insanı sevmek için onu tanımaya, onunla oturup konuşmaya gerek yok. Onun insanlığa kattığı değer yeterli olur. Bizim Korfmann Bey ile tanışıklığımız da Yunus Emre'nin "gelin tanış olalım" dizesinin bir tezahürüdür. Bizim tanışıklığımız bir eylem birliği, Troya çevresinde oluşan bir ülkü birliğidir. Evet, kendisini tanıyacak kadar şanslı olamadım. Fakat onun en büyük mirası diyebileceğim, yetiştirdiği öğrencilerle çalıştım. Çalışmaya devam ediyorum. Kütüphanesinde yer alan kitaplara her gün dokundum, bazen kitapların arasında onun kendi el yazısıyla aldığı notlara rastladım.

Onun geride bıraktığı en büyük eseri olan Troya Kazısı ve Troya Vakfı’nda yıllarca çalışmış biri olarak her adımımda onu yanı başımda benimle konuşurken görebiliyorum. Benim de bir emanetçi olduğumu, emanete sahip çıkmam gerektiğini söylüyor. Geleceğe, daha geleceğe bırakmanın yollarını aramamı istiyor. Ben de her sabah Osman Bey’in kulağıma fısıldadığı Homeros’un eşsiz dizelerinden Troya’ya doğru yeni bir yol çizmeye başlıyorum.